Χάνω το παιδί μου και δεν ξέρω τι να κάνω

Γεια σας, είμαι ο Αλέξανδρος, 55 χρονών, και έχω έναν γιο 20 χρονών. Νιώθω πως τον χάνω, απομακρύνεται μέρα με τη μέρα και δεν ξέρω πώς να το σταματήσω.
Όταν ήταν μικρός, ήμασταν πολύ δεμένοι. Τα λέγαμε όλα, περνάγαμε χρόνο μαζί, γελάγαμε. Τώρα, ούτε ξέρω τι σκέφτεται. Κάθε φορά που προσπαθώ να του μιλήσω, ή θα είναι με το κινητό ή θα μου απαντάει μισόλογα. Αν τον ρωτήσω πώς ήταν η μέρα του, πετάει ένα “καλά” και τίποτα άλλο. Δεν μου ανοίγεται, δεν μου λέει τίποτα.
Και το χειρότερο είναι ότι διαφωνούμε συνεχώς. Οι επιλογές του δεν μου αρέσουν. Παλιότερα με άκουγε, τώρα κάνει του κεφαλιού του. Παρέες που δεν εγκρίνω, αποφάσεις που θεωρώ λάθος. Του λέω τη γνώμη μου, προσπαθώ να του εξηγήσω, αλλά αντί να το συζητήσει, εκνευρίζεται, μου λέει ότι δεν καταλαβαίνω και ότι θέλει να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει.
Δεν θέλω να του κάνω κακό, ούτε να τον πιέσω. Αλλά πώς να μην ανησυχώ; Πώς να δεχτώ ότι το παιδί μου, που το μεγάλωσα με τόση αγάπη, απομακρύνεται και δεν με έχει ανάγκη πια; Πονάει αυτό. Σαν να μην υπάρχω πια στη ζωή του, σαν να είμαι ένας ξένος.
Τι να κάνω για να μην τον χάσω; Πώς να τον πλησιάσω ξανά;