Χάσατε τον κωδικό πρόσβασής σας Παρακαλώ εισάγετε τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας. Θα λάβετε έναν σύνδεσμο και θα δημιουργήσετε έναν νέο κωδικό πρόσβασης μέσω email.
Ανακαλύψτε τη δύναμη της υποστήριξης! Γίνετε μέλος της πιο φιλικής κοινότητας όπου μπορείτε να μοιραστείτε τις εμπειρίες σας, να λάβετε συμβουλές και να βοηθήσετε άλλους. Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόκληση, βήμα-βήμα. Εγγραφείτε σήμερα και ξεκινήστε το ταξίδι της προσωπικής ανάπτυξης!
Είμαι η Κατερίνα, 43 ετών, μητέρα δύο παιδιών. Ο μεγάλος μου γιος είναι 16 ετών και έχει αλλάξει πολύ. Δεν επικοινωνούμε πια, κλείνεται στον εαυτό του, και φοβάμαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν ξέρω πώς να τον πλησιάσω χωρίς να αισθανθεί ότι τον πιέζω. Έχετε περάσει κάτι παρόμοιο με τα παιδιά σας; Πώς το αντιμετωπίσατε;
Απάντηση ( 1 )
Κατερίνα, καταλαβαίνω πόσο δύσκολο και αγχωτικό μπορεί να είναι όταν βλέπεις αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού σου και νιώθεις ότι η επικοινωνία σας δυσκολεύει. Η εφηβεία είναι μια περίοδος μεγάλων αλλαγών, τόσο σωματικών όσο και συναισθηματικών, και συχνά οι έφηβοι απομακρύνονται από τους γονείς τους καθώς προσπαθούν να διαμορφώσουν τη δική τους ταυτότητα.
Τι μπορείς να κάνεις:
1. Δείξε κατανόηση και αποδοχή: Προσπάθησε να δείξεις στον γιο σου ότι είσαι εκεί για αυτόν χωρίς να τον κρίνεις ή να του ασκείς πίεση. Αν νιώσει ότι τον καταλαβαίνεις και δεν προσπαθείς να τον αλλάξεις, είναι πιο πιθανό να ανοιχτεί.
2. Δημιούργησε ευκαιρίες για φυσική επικοινωνία: Δραστηριότητες που μπορεί να σας φέρουν κοντά, όπως το να δείτε μια ταινία, να πάτε μια βόλτα ή να κάνετε μαζί κάτι που του αρέσει, μπορεί να ανοίξουν τον δρόμο για συζήτηση.
3. Ρώτα με τρόπο που να μην είναι πιεστικός: Αντί για ερωτήσεις όπως “Τι έχεις;”, δοκίμασε κάτι πιο ανοιχτό, όπως “Παρατήρησα ότι είσαι λίγο πιο κλειστός τελευταία. Αν ποτέ χρειαστείς να μιλήσεις, είμαι εδώ για σένα.”
4. Άκου προσεκτικά χωρίς να διακόπτεις: Όταν αποφασίσει να μιλήσει, άκουσέ τον με προσοχή, ακόμα κι αν αυτά που λέει σου φαίνονται μικρά ή ασήμαντα. Αυτό θα του δείξει ότι εκτιμάς τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.
5. Δώσε χώρο αλλά με όρια: Οι έφηβοι χρειάζονται τον προσωπικό τους χώρο, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι υπάρχουν όρια και ότι εσύ νοιάζεσαι.
6. Παρακολούθησε αλλαγές στη συμπεριφορά του: Αν παρατηρήσεις σοβαρές ενδείξεις όπως μεγάλη απομόνωση, αλλαγές στις συνήθειες ύπνου ή φαγητού, ή άλλα σημάδια που σε ανησυχούν, μη διστάσεις να ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού.
7. Ενθάρρυνε την επικοινωνία με άλλους ενήλικες: Κάποιες φορές, τα παιδιά βρίσκουν πιο εύκολο να μιλήσουν με έναν θείο, μια θεία, έναν δάσκαλο ή έναν σύμβουλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος, απλώς τους βοηθά να εκφραστούν χωρίς τον φόβο της γονικής απογοήτευσης.
8. Δώσε το καλό παράδειγμα: Μοιράσου δικά σου συναισθήματα ή ιστορίες, δείχνοντάς του ότι είναι φυσιολογικό να εκφράζεται κανείς.
Σημάδια που χρειάζονται προσοχή:
Αν δεις έντονες αλλαγές, όπως επιθετική συμπεριφορά, έντονη θλίψη, χρήση ουσιών, ή αν εκφράσει σκέψεις που δείχνουν ότι αισθάνεται χαμένος, είναι καλό να συμβουλευτείς έναν ειδικό άμεσα.
Δεν είσαι μόνη σου σε αυτό. Η φάση της εφηβείας είναι μια πρόκληση, αλλά με υπομονή και ενσυναίσθηση, μπορείς να δημιουργήσεις ένα ασφαλές περιβάλλον όπου ο γιος σου θα νιώσει άνετα να μιλήσει. Αν χρειάζεσαι περισσότερη καθοδήγηση, ένας παιδοψυχολόγος μπορεί να σου δώσει συγκεκριμένες στρατηγικές.